Bubot Baboy

Dec 18
 
Andito ako sa Department Store ng SM Megamall ngayon. Pasko na at nagkakaubusan ng stuffed toy. Natatakot ako - baka maiwan akong mag-isa dito sa istante.
Cute naman ako... pero bakit walang gustong bumili saken?

"Ano bang magandang bilhing stuffed toy? Gusto daw nya baboy eh. Wala namang baboy dito!"
"Ayun oh! Andame 'dyan 'di ka maghanap!"
"Ayun, baboy!"
"Oh, yan na lang. May 10% Discount pa. Bilhin mo na."

Dec 21

Nakabalot na ako! Hihi. Narinig ko - ireregalo daw ako para sa Pasko. Excited na ako! Ano kayang itsura ng Mommy ko?
Mabait kaya siya? Cute kaya siya tulad ko?

"Baby, Merry Christmas!"
"Anu 'to, Baby?"
"Regalo ko..."
"WOW! Ang cute!!! Baboy talaga."
 
Jan 20

Ansarap ng yakap ni Mommy. Tinawag akong "Bubot" ni Daddy. Ang sabi pa nya, ayun daw ang pangalan ko hango kay Mommmy. Ramdam kong mahal na mahal ako ni Mommy'ko! Lagi nya akong tinatabi sa higaan, kinakausap. Masayang masaya ako. Yipee!

Jan 27


Nag-away si Mommy at Daddy. Nasa paanan ako ni Mommy. Hindi nya ako pinapansin. Nagmakaawa si Daddy... Sana magkabati na sila.Ayoko dito sa paanan ni Mommy.

Mar 09

Birthday ni Mommy ngayon! Napakasaya dito sa bahay. Nagpapatawa si Daddy - tumawag si Lola mula Hongkong. Ansaya ng mga ngiti sa labi ni Mommy. Ako kaya? Kelan magbebirthday?

July 15

"Kumusta na si Bubot?"
"Andito katabi ko.."

Answeet talaga ni Daddy. Kahit hindi siya masyadong umuuwi dito sa bahay, naiisip nya pa rin ako.

Aug 08

Kinakausap ako ni Mommy. Umiiyak siya..
May sinasabi siya, 'di ko maintinduhan. Walang paramdam si Daddy.'Di ko sila marinig na nag-uusap.

Aug 30

Aray! Bakit mo 'ko binabalibag Mommy? 'Di mo na ba ako mahal? Arayyyyy ko po. 'Wag Mommy! Bakit ka nagagalit kay Daddy? Mommmmyyy..
Mommyyy..Tama na po!

Sept 05

Mommy? Mommy? Asan ka? Andilim dito..
Puro alikabok!

Natatakot ako..
Natatakot ako..

Mommy..
Daddy?

Putol na Pahina

Inipon ko ang mga salita ngunit talagang wala. Ang nais ko lang ay damhin ang kabanata ng bawat himaymay ng sandali. Ang linya ng telepono ang nagsilbing daan ng ating pagkakalayo. Ang mga alaala naman ang nagsilbing gabay upang ikaw ay lumayo.

Gaano na ba katagal? Siyam na buwan. Ang bilis ng panahon at eto na tayo ngayon. Lumuluha ang mata, pati puso ko isinama ko na. Hanggang kailan mo ako tatanggihan? Hindi ako pusong bato, na sa'yo ang puso ko!

Ang sabi mo mas mabuti ito. Bakit ganoon? Hindi mabuti ang pakiramdam ko. Pinipilit mo akong iwasan, ang puso mo naman alam mo kung nasaan. Dapat pa bang ipaliwanag? Pareho naman tayo ng mga pangarap?

RICO YAN: Ang Lalaking Nag-papaalalang Babae Ako

Nagbabrowse ako ng movies ng Cinemalaya ngayong 2012 - napunta kay Coco Martin dahil napansin ko ang pag-iyak niyang wagas sa drama. Napunta rin kay Alessandra na kapartner ni Coco sa movie, "Sta. Nina" hanggang sa 'di ko na namalayan na umiiyak na ako habang nanunuod ng clip ng LAST INTERVIEW ni Rico Yan ilang araw bago siya mamatay.

Eto 'yun oh:

Napakaboring ng araw na 'yun dahil walang palabas sa tv kundi ang paulit-ulit na palabas ni Nora Aunor bawat taon - "HIMALA". Hindi tulad ngayon, ang mga palabas pa noon sa tv ay istrikto sa oras at piling-pili. 


Natapos ang katahimikan ng Mahal na Araw nang magkaroon ng "Flash Report" na pumanaw na nga si Rico Yan! Nagmamadali pa ang kapatid ko noon na galing sa lakwatsahan para buksan ang tv. At ibinalita sakin na patay na raw si Rico. Ang akala ko si Rico Puno.


Hindi ko alam kung dahil ayaw kong maniwala  at imposible ito dahil bata siya.


Kakabigla.Bumulagta sa aking harapan ang balita ni Karen Davila at kinumpirmang patay na nga si Rico. Kabadong kabado ako at pakiramdam ko, isa ako sa mga kamag-anak na feeling in-denial. 


Si Rico Yan ang tanging lalaking crush ko sa tv, wala ng iba. Feeling ko kasi siya lang ang makakapagpalambot sa tigasing tulad ko. Matalino tulad ko(ehem),may sense at alam ang sinasabi, gentleman, palabiro at makulit in a good way, matulungin at loyal! Ayan, lumalabas ang pagiging malandi ko. Sino ba naman kasi ang hindi magkakacrush sa kanya? 



Hindi ako fan ng mga teleserye pero nasubaybayan ko ang "Mula sa Puso". Hindi ko malilimutan si Gabriel na ang tambayan eh sa bubong ng bahay nila tapos lalapitan siya ni Aling Magda para ayaing kumain o mag-usap.Sobrang pinahirapn sila ni Selena na kahit sunog na ang mukha at ilang beses ng naaksidente, buhay pa rin!Labis ang pagmamahal ni Gabriel kay Olivia...Hindi rin ako nakapanuod ng "Dahil Mahal na Mahal Kita" pero sobrang nagasgas ang pirated dvd namin ng "Got 2 Believe". Ginagaya ko pa nga dati 'yung line ni Rico 'dun kung saan galit na galit siya kay Claudine dahil sa katigasan ng ulo nito.


Eto 'yun: "Sit... Siiiiiiiit!"

Kakakilig! XD


Sa libing nya, kitang kita ang tunay na pagkatao ni Rico Yan. Nagsulputan ang mga taong natulungan niya na hindi niya ipinangalandakan sa media. Napakabait, gentleman, magalang, masiyahin ang mga halimbawang paulit-ulit na deskripsyon nila kay Rico. Gumagaya sa mga taong tulad nina Cory at Dolphy - bumabaha ang tao sa libingan at sa bilang ng mga nakiramay.Tunay ngang kapag patay ka na, naroon mo malalaman ang tunay na kahulugan ng isang buhay.


Rico Yan... haay. Malungkot man siya o mabigat ang dinadala bago siya kunin ng ating Maykapal, marahil masaya na siya ngayon dahil nakikita nyang maraming nagmahal, nagmamahal sa kanya. Sabi pa sa misa na idinaos sa kanyang libing, "He has known his mission..." 

Hindi ako nagbibigay pugay at ipangangalandakang aaminin ang pagkababae ko pero si Rico Yan, nararapat siya para sa paghanga ko. Magse-second year ako sa High School noon at kasalukuyang patay na patay sa varsity ng isa sa mga chinitang volleyball players na school, ngunit ang paghanga ko kay Rico Yan, pumopor-eber. Hanggang ngayon... tsinito, matalino, dimples, maginoo, si RICO! Sabihin mang fan-mail 'tong sinulat ko o isang pang-eegoy lang, o simpleng rant o eulogy ng isang dead kay Rico, wala akong pakialam. Ang gusto ko, pagtanda ko pa, mababasa ko ito at patuloy kong maaalala si Rico Yan.

Sampung taon na ang nakalipas at 'di ko inakalang mag-eemo ako sa harap ng PC at madudugtungan ang blog list ko na ilang linggo na rin inaamag. Salamat, Rico. Dahil sa'yo, naaalala kong babae ako.

Si Jollibee, Si Dee at ang Mahiwagang Palabok (Part 2)

Boring ang hapong iyon para kay Dee. Walang calls dahil madaling araw na sa Amerika. Hinde niya magawang kumain dahil nagdidiyeta siya. At wala pa siyang maisip na karugtong na plot para sa sinusulat niyang nobela. Alas tres... Alas kuwatro... Alas Cinco... "RAWR!!!" Sinugod ni Dee ang kusina at naghanap ng pagkain sa ref para lamang makita ang mga lalagyan ng tubig!Amf.Tumingin siya sa garapon na karaniwang pinaglalagyan ni Ate Luzviminda ng mga palaman,noodles, juice-- walang laman!Inakyat niya ang estante para tumingin ng mga de lata. Sa halip ay nakita niya ang basong lalagyan ng pustiso ni Ate Luzviminda. "Hay..." napaupo siya sa monoblock sa mesa ng kusina. "BUKAS PA PALA ANG SAHOD!" Katahimikan. Nginatngat niya ang kuko sa mga daliri -- *Ngatngat *Ngatngat Hanggang sa maalala niya ang palabok ni Jopay, ang DYOSA ng TALA.Dahan-dahan siyang napangiti at napangisi na poging pogi. "Asan ko nga ba nailagay 'yun?" "AHA!" Dali-dali siyang tumakbo sa kwarto kasama ang ngiting hinde maalis sa naglalaway niyang bibig. PRESTO!!! Sa lamesang katapat ng bintana ay animo nagningning ang bilao ng palabok na tila nagsasabing... "KAININ MO KO, Ahihi." Pinilig niya ang ulo. Sa kagutuman ay naghahallucinate na ata siya. Pumunta siya ng kusina at kinuha ang plato at tinidor. Nadaanan pa niya si Ate Luz na nagkaroon na ng GOLDEN SUNFLOWER dahil natapos niya ng dalawang beses ang ADVENTURE GAMES. Hinde niya alam kung maniniwala siya sa mga nangyari nitong mga nakaraang araw dahil parang sa channel 7 at 2 lang niya napapanuod ang mga magic magic. Pero sa ngayon, ang gusto lang niya gawin ay ang KUMAIN! "Hmmm... AnserraP, serraP!" Sabi ni Dee na napapaslang pa sa sarap ng palabok ni Jopay, Dyosa ng Tala. Naisip niya tuloy kung kasama niya kumain ng ganoon kasarap na palabok ang overweight nyang kapatid na si Anji. Nang biglang... "HUH??! ANUNG GINAGAWA KO RITO?!" Gulat ng wika ni ANJI habang nakauniform at nakaupo sa classroom chair. "Ninuninuninu..Bat? bat.. BAT?rarapa tataEEEee!" sabi ni Dee. Sinampal siya ni Anji tulad ng mga napapanuod sa old style na komedya. "PAK!" "BAT ANDITO KA?!" Gulat ding sabi ni Dee sa kapatid habang namumula ang pisngi. "Ewan! Asa klasrum lang ako kanina eeh!!! May exam kame! LOSER!" "Halah..." Totoo kaya 'yung sinabi ni Jopay? Na isipin ko lang ang gusto kong mangyari at magkakatotoo ito? Hmmm...Pero hinde! uso na ang ZYNGA POKER at FARMVILLE paano magkakaroon ng ganito?! Pero, hinde eh. Alangan namang nagteleport si ANJI eh napakabigat nito?Hmmm.. Anu kaya kung isipin kong... "Hoy, Ateh! Nababanlag ka na naman kakaisip d----" "PLOK!" Nawala si Anji. "HOHEMGI!" Totoo ba 'to? MAGIC??? "Bwahahahahaha!" "Bwahahahahahaha!" "Jejejejejejejejeje!" Tawa ni Dee na makahulugan at mga jejemon lang ang nakakaintindi. "What should I do next?! Nakakatense!" Dahan-dahan tinago ni Dee ang bilao ng palabok habang nanginginig pa ang kanyang mga kamay -- pasmado si Dee. Tinitigan nya lang ang bilao pagkatapos. Umupo siya sa monoblock chair. Nginatngat ang kuko. Nabanlag. Nagkamot ng itlog-- Ay, sori wala nga pala sya nun. Totally clueless ang lola nyo kung ano'ng gagawin sa palabok tulad ng paggawa ng kadugtong ng part 1 ng storya. Kaya naisipan muna niyang lumabas ng bahay. Nakita niya si Mang Menard na nagsosolitaryo pa rin sa may terasa na kuntento na sa buhay-batugan niya. Napailing at naawa siya sa ama.  Matagal-tagal na rin hindi nakakauwi sa bahay dahil abala siya sa pagtatrabaho sa isang KTV bar sa bandang Timog, biro lang. Nakita niya ang kahirapan sa lugar nila kaya nagsusumikap siya at nagtrabaho sa malayo, mga bandang Ortigas, ganyan. Kung hindi lamang naatang sa kanya ang pagtataguyod sa pamilya, ang talagang gusto niya ay ang magtravel sa kung saan-saan. "Oh, wait narrator.Ayun! Ayun nga ang gusto kong gawin." Pinutol ni Dee ang pagna-narrate ko at dali-dali siyang bumalik sa kwarto. Hayok siyang binuklat ang aluminum foil at dinakot ang palabok na kaunti pa lamang ang bawas.Pumikit siya at nilasap ang kasarapan ng palabok ni Jopay.Todo emote siya! "Hmmmmmm..." Mabilis pa kay Lydia de Vega na umugong ang makina ng bagung-bagong Toyota Fortuner sa labas ng terrace nila Dee! Kulay itim ito at napakakintab. Maangas ang pagkakaparada nito sa harap ng bahay nila tulad din ng angas ni Bradley nang talunin nya si Pacquiao kamakailan. Antaray ng wheels ng Fortuner at para maipakita kong tunay ang itsura, pinicturan ko ito: Tinakbo ni Dee ang Fortuner, napahinto si Aling Luzviminda ng paglalaro ng Plantz vs Zombies, napatigil sa pagtotong-it ang mga kapit-bahay, naputol ang pagbibinggo ng mga kababaihan at narinig lamang ang umaapaw na kagalakan sa puso ng nagtatakang si Dee pero patuloy pa rin sa pagsosolitaryo si Mang Menard. (Itutuloy)

Si Jollibee, Si Dee at ang Mahiwagang Palabok (Part1)

"Kumakain ka naman?! Pang-ilang palabok mo na yan?!" Patungayaw na sabi ni Aling Luzviminda sa anak niyang si Dee. "Pangatlo po." Tipid na sagot ni Dee habang pinapahid ang sauce ng palabok sa labi nito. (sagwa) "Kaya ka tumataba eh! Andameng carbohydrates nyan!" Sabay pasok sa loob ng bahay ni Aling Luzviminda at ipinagpatuloy ang paglalaro ng Plants vs Zombies para ayusin ang kanyang Zen Garden. Hinde na pinansin ni Dee ang ina.Mas gusto niyang pagtuunan ng pansin ang palabok. Ang palabok na may hipon, sitsaron, 1/4 na itlog na binudburan pa ang dahon ng sibuyas! Bukod sa malasa ay napakamura pa, P12 lang! ( Pwede ng Ad:) Hay, napakasarap! Araw-araw ay bumili si Dee ng palabok sa tindahan ni Aling Roberta, kilalang taga-gawa ng palabok tuwing birthday nya.Paborito niya ang palabok. Bukod pa sa katotohanang mura, at masarap ang palabok ng matanda,inaantabayanan rin niya ang kanyang crushy na si Jollibee na nakatira sa kabilang kanto sa tapat nina Mcdo. Sa totoo lang, iyon ang malaking dahilan kung bakit doon siya tumatambay sa tindahan nina Aling Roberta. "Pabili nga po ng shuttlecock."  Humalimuyak ang simoy ng hanging amihan, nagvideoke ang mga kalalakihan, nagmura ang presyo ng baboy, manok at baka, bumilis ang tibok ng puso niya... Si JOLLIBEE!!! Si Jollibee na makinis, maputi, mahaba ang buhok na makintab na parang ginugo, mabango na parang hinde pinagpapawisan, matangkad, sexy... mamasel ang binti.:) "Ahihi." Kinilig si Dee sa isiping 'yon. "Ilang shuttlecock, ne?" Sagot naman ni Aling Gina na siyang may-ari ng mini-sports house na iyon. Si Aling Gina ay ang maton na nagmamay-ari ng tindahang iyon na hanggang ngayon ay hinde pa rin umaamin na tomboy siya. Palangiti si Aling Gina hinde katulad ng ibang tomboy kaya naman hinde mapaghahalatang tomboy nga ito.Puro katomboyan ang nasabi ko. (haha) "Mga tatlo po." Mahinhing sagot ni Jollibee. "Aba't napapadalas ata ang bili mo ng shuttlecock ah!" Dagdag pa ng matabang tomboy na hinde umaamin. "Aah, naglalaro po kasi kami ng mga kaibigan ko sa Don Antonio Sports Plaza eh." Parang close-up model na sagot ng magandang dalaga kahit pa may damage ang peripheral vision nya gawa ng laro kahapon. "Aba'y magandang ehersisyo yan! Ako nga'y gusto mag gym para pumayat!" Sabay halakhak ng matanda, nakakatakot. Napakunot ang noo ni Dee sa narinig na iyon. Hinde bagay. Rinig na rinig niya ang usapan ng dalawa kahit na may pagkabingi siya dahil sa natatanggap niyang almost 30 calls sa isang araw.Napangiti siya sa isiping sa Don Antonio pala naglalaro ng badminton ang dalaga. Maari niya itong madalaw dahil doon din naglalaro ang katrabaho niyang si Ryan na lagi niyang kasabay magbreak dati. Ngumiti ang dalaga sa sinabi ni Aling Gina na lalo lang nakadagdag sa kaakit-akit na mukha nito at maya-maya ay nagpaalam na rin. Pupunta pa raw siya sa office ng nanay niya dahil siya na ang susunod na mamahala sa kumpanya. YAMAN! Nalungkot si Dee sa pag alis na iyon ni Jollibee dahil malamang, bihira na naman niya masisilayan ang dalaga dahil nagrereview ito para sa Nursing Board Exam. Bukod pa sa katotohanang... Tomboy siya at babae si Jollibee. Amf, judgemental? "Limot, Limot, Pahinge ng limot..." Ang sabi ng matandang pulubeng si Aling Mona na sikat sa bayan nila dahil sa bahay niya ginaganap ang inuman ng mga STROL ASTIG 04-05 tuwing Sabado.Bahay lang ang meron si Aling Mona pero walang gamit kaya pulube ito. Super explain! "Huh? Ano ho?" Sagot ng naabalang si Dee. "Palimosh daw!Bigay mo na ung shukli sha kinshe mo!Sush!" Shabay shagot ng napadaang shi Ferdie.After nun, umalish na sha at kumanta kanta ng paboritong niyang awit, "Kahit Kailan." "Omygosh! Shori ah, hinde ko nagetsh!" Shabay dukot ni Dee sha bulsa at iniabot ang P3 nashukli sha kanya kanina ni Aling Roberta. Nagdadalawang isip pa siya kung ibibigay iyon ngunit naisip niya ang commercial sa TV tungkol sa pulubing nagtransform sa magandang fairy at baka bigyan siya ng sportscar, 'yung red. "Napakabuti mo, bukod pa sa pumayat ka ng 10lbs." Sambit ng matandang pulube. Magsasalita pa sana si Dee nang biglang umusok ang paligid at may narinig siyang "PUFF!" Parang nagyosi lang. Doon lumabas ang isang BABAENG napakaganda, 5'2 in height, 36-24-36, long-haired at maalindog ang mga mata at namumutok ang masel sa braso. "Ako si Jopay, ang Dyosa ng Tala." Paos na tinig ng nagtransform na si Aling Mona. Kaboses niya ang nagsabi ng "TIME SPACE WARP, NGAYON DIN!" "ubo.." "ubo.." "ubo.." "Infairness, ang usok ng entrada nyo ah!"  "Keme! Kailangan kong magtransform dahil ayokong magbigay ng regalo na panget ang hitsura ko!" "HUWAW! Talaga? Bibigyan nyo ho ako ng gift?!" Gulat na sabi ng nasorpresang si Dee. "Ay, Bingi? Gusto paulet, ulet?" "Hinde lang ho ako makpaniwala sa nakita kong pagtatransform at sa nalaman ko." "Bweno, dahil napakabuti ng iyong puso kahit berde ang iyong dugo, pagkakalooban kita ng isang bilaong palabok!" "HUWAW!!!"  *kurap *kurap *kurap "Palabok?" panghihinayang ng nakahumang si Dee. "Aber? Choosy ka pa!Ang palabok na ito ay hinde basta basta! Bukod sa gawa ito ng tulad kong Dyosa, ang mga sangkap na ito ay gawa sa pasta na hinde nabibili sa bangketa, hipon na makikita pa sa kailaliman ng dagat, sitsarong nagmula sa balat ng nagdidietang baboy, dahon ng mabait na sibuyas-ung hinde nagpapaiyak." "Nakuu! Maraming salamat po, Jopay, Dyosa ng Tala." "Keme! Keme! Unlimited yan, Dee. Hinde nauubos tulad ng unlimited texts ng SUN, may limit!hmf. Tandaan mo, kapag kinakain mo iyan ay ilagay mo ang iyong puso at ito ay matutupad." "Pero..." May sasabihin pa sana si Dee ngunit naglaho na ang nagtransform na si Aling Mona na naging si Jopay, Dyosa ng Tala. Noon din ay napansin niya sa kanyang paanan ang isang bilaong palabok na nababalot ng aluminum foil.May taling red na straw at may kalamansi pa sa gilid, parang PANCIT MALABON lang.Binitbit nya ito pauwi sa bahay at lumingon pa sa bahay nina Jollibee upang muli lang maramdaman ang kalungkutan. Nagmadali na siyang kumilos dahil naalala niyang may shift pa siya ng 3am-12pm mamaya. (Itutuloy)

KM3: TINIG (Sa Lilim ng Palda ni Adan o Eba)

Kung ikaw ay marunong magsalita, siguraduhing walang busal pati n'ang iyong dila. Ang kamalayang malaya ay gamitin, isatinig mo ang bulong ng damdamin. 


Ito ang bukambibig ng isang taong may sapal ang bibig ngunit umaatungal, Kristyanong suwail ngunit nagdarasal, empleyadong propesyonal ngunit may salitang balbal , Pilipinong sawi at 'di imoral.Sa pagkakataong ito hindi lamang ako ang nagsasalita. Nasa panulat ko ang karamihan na nagtatago rin sa lilim ni Eba't Adan. Malay mo, kabilang ka.Hayaan mo at pagkakataon na.Halina't buksan mo ang pinto ng iyong kaluluwa.Iyan minsan ang gamit ng ating mga mata.


Ibubulong ko sainyo ngunit ako'y hindi papayagan. Isisigaw ko sandali ngunit ako'y pagbabawalan. Sa bansang Kristiyanismo ang pinaniniwalaan, ang mga tulad ko'y pinagbabawalan. Si Eba ay kay Adan, si Adan ay kay Eba. May nabanggit bang Ebo at Ada? Siyanga! Wala. Hindi ba? Ngunit walang basurang gawa ng Diyos. Dito tayo magtutuos.


Kung ang gobyerno at simbahan ay parang iisa,maaring walang lugar ang isang tulad kong lesbiyana. Marami kami ngunit iba-iba. Mahal ng Diyos ang nilikhang tao, sinasaklaw na ba kami ng demonyo? Ito ay mali, kayo ang tama-kayo na walang pagmamahal sa kapwa! Pandirihan ninyo kami, kayo ang basahan.Hatulan ninyo kami, kayo ba ang Maykapal?

Ang pagtingin sa kapwa, sana'y pantay-pantay.Ako rin ay Pilipino, kapwa mo. Para saan pa ang trayanggulo ng bandila? Para ba alipustahin ang kapwa?


Bakit tanggap ng mga banyaga ang kabaklaan? Diyata't siksik lamang sila ng unawaan. Ang pambansang batas at Bibliya ay salungat. Di mo alam kung saan ka papangkat. Tayo'ng mga Pilipino ay konserbatibo at likas na Kristiyano ngunit hindi tayo mga bobo at walang modo. Bago kami suriin mauna ka.'Wag kang sumunod sa pila.


Sa pagbitaw ko ng isang komplikadong paksa, laksa-laksang komento ang paparating - may huhusgang pilit, may mangingilala, may walang reaksyon,mayroong sasaya. Ngunit walang saysay ang himig natin kung walang musika.Katulad din ng ugali kung walang ganda. Subukan mong magsalita, malay mo ay marinig ka.

SHIT HAPPENS

"Hon, who's that classmate who shit on his pants when we were in second grade?"

"It was me."

"Oh...!"

That was a conversation between me and my ex-girlfriend years ago. We broke up and she's now married - expecting a baby.


This isn't a story of me and my ex-girlfriend breaking up nor the epic love story of my past relationships. It's too common. Well, these things that I am about to tell you aren't unsual as well for it happens everyday.


I don't plan my life. I used to. Waking up wearing the same clothes from yesterday is no ordinary for me. Filthy, huh? It's practical.I wonder if Johnny Depp does it, too. We're look alike. Kidding aside, I don't mind what'll I look like just because everybody is now on trend.I'm a no anti-Bieber fan. I just believe that I speak and think better than the way I dress.Besides, nobody thinks about me as much as i think about myself.But when a corporate job interview comes, shit happens.


Martin Frohm: What would you say if man walked in here with no shirt, and I hired him? What would you say?


Christopher Gardner: He must have had on some really nice pants. 


--The Pursuit of Happiness (1994)


I love to be challenged! I'll bet if I'd like to. Life is like a game and I am a player. If it's a dance, I am a dancer. If it's a song, then I am singer.But if I lose, well, shit happens.




Jack: All right, the moment of truth. Somebody's life is about to change. Fabrizio? Niente. 
Fabrizio: Niente. 
Jack: Olaf? Nothing. Sven? Oh... two pairs. I'm sorry, Fabrizio. 
Fabrizio: Que sorry, mavafanculo! You bet all our money! 
Jack: I'm sorry, you're not gonna see your mom again for a long time, 'cause we're going to America, full house boys! Wohoo! 


--Titanic (1997)


I lie about some things. Who else does not? Please don't misinterpret this one. Nobody tells the truth all the time especially men with girls. Admit it guys. Okay, I admit. Alcohol consumption, business meetings, missed calls, I had to lie about it. I needed to but it doesn't mean that I didn't love that person whom I am being lied to.I believe that one cannot escape the responsibility of tomorrow by evading it today.If I will be caught, this comes my better brain and my risky attitude because shit happens.




Connie Summer: I think this was a mistake. 
Paul: There is no such thing as a mistake. There are things you do, and things you don't do.


--Unfaithful (2002)


I often get irritated with others though I'm patient. If I don't want to talk, I won't. If I want, be ready to listen. That's how demanding I am.I am not a pleaser.I didn't try to be one. I usually praise others' works but I don't mind pissing other people off. But this is not all the time.There's a time to speak what's on my mind and a time to stretch my ears to listen. But if I feel disrespected, shit really happens man!


Lt. Jordan O'Neil: [after being brutally beaten during a capture exercise] Master Chief... 
Master Chief John Urgayle: Lieutenant, seek life elsewhere. 
Lt. Jordan O'Neil (Demi Moore):Suck my d*ck! 
[captive members of her team start shouting and chanting Hoo Rar after being silent to the Master Chief] 


---G.I. Jane (1997)


Bad surprises come along the way and I hate all kinds of surprises but I am no exception. If I don't know what to do, I seek help - it's not a crime. If I keep on complaining and when shit happens, I gotta improve my perception. 


Bumper Sticker Guy: [running after Forrest] Hey man! Hey listen, I was wondering if you might help me. 'Cause I'm in the bumper sticker business and I've been trying to think of a good slogan, and since you've been such a big inspiration to the people around here I thought you might be able to help me jump into - WOAH! Man, you just ran through a big pile of dog shit! 
Forrest Gump: It happens. 
Bumper Sticker guy: What, shit? 
Forrest Gump: Sometimes. 


Forrest Gump (1994)


I see black whenever I shut my eyes. I get red when I look for the light.And when shit happens, I open my eyes.How about you? Do you get blind?

Ang Hirap Maging Mabait

Putang ina mo, gago.

Wala kong ginagawa sa'yo.

Sinusulit mo ang pasensya

Ang gusto mo umbagan ka!

Wala na akong bait sa'yo.

Feeling mo magaling ka?

Nagmamaganda kumbaga

Balik ka sa banga, Ulikba ka!

Parang kang kuto

Gusto kitang tiriisin

Para kang pinto

Sarap mong balibagin!

Nananahimik ako rito

Panibagong tao sana ako

Daig mo pa ang demonyo

Kasamaan ko inilabas mo.

Hihirit ka pa? Subukan mo.

Magtawag ka pa, sige go!

Lakad mo mamaya?Paatras.

Betlog mo? Iyo nang ilanggas!

Ayaw ko ng ganitong laban

ala Mon Tulfo ang bugbugan

Pero maangas ka, sige tira!

Umilag ka sa kin, yawa ka.

Tanggapin mo ang mga salita

Patatamain ko parang pana

Di ikaw si Ben Tambling

Pero kaya kitang patambling-in!

Tumitirada, umeeksena

Gusto kong itakin ka

Iuntog ka sa pader

Sipain ka hanggang Baler!

Akala mo nagbibiro ako?

Puta ka, hindi ako kalbo

Tumingin ka sa likod mo

Sumunod nga, Bobo!

Titigil na ako kakasalita

Idadaan ko naman sa gawa

Kanina ka pa nakatingin

Lagot ka ngayon sa akin.

As Little As Big Questions; As Great As Dumb Answers

Who are you?

Please do not ask me who.

Are you true?

As good as you.

How have you been here?

Since then, before you were.

Have I met you before?

You knew. Screw you!

Are you mad at me?

How can I be?

They said I'm bad.

Who else is not?

I have a lot of questions.

Tell me them not.

Are you willing to listen?

Here's my ear, I can bear!

You are so kind.

Nah,I'm not just blind.

Sigh! What should I do?

Try me and you can go.

How can that be?

Just whisper it to me.

It's hard for me to trust.

I didn't push you in a rush.

I am getting tired.

Why? you aren't fired.

I know but it's not that!

Then why are thou getting mad?

Oh, I am sorry I am not.

It's alright, I knew you are bright.

I am getting curious.

You knew I am serious!

But why...

Who am I?

My heart beats faster.

You're just knowing me deeper.

I can't help but smile.

I can make it for a while.

Really? Then make me!

Seek for me.You'll see.

How can I see you?

You do not need to.

It is getting hard.

Why? haven't you start?

Alright, I will.

Be ready with your skill.

Please lead me.

I knew where you should be.

Don't you feel ashamed?

I take away all the blame.

Why me?

Because I see.

You haven't answered yet!

You knew the answer, I bet!

Ok, so are we done?

Remain. It shall be done.

I accept with no regret.

Good. We'll change the mood.

I shall bid my "Good-bye."

I will always say, "Hi."

It's fine with me, set me free.

It's all set.You will get.

Thanks for your time.

This is better than mime.

SE 58 - Day 3

Natagpuan ko ang sarili kong nakapikit sa tahimik na silid ng seminar hall - hubad. Walang alinlangan, ipinakita ko ang aking sarili - lantay sa kaibuturan ng pagiging isang tao.

Puso sa Espiritu, isip sa gunita, kamalayan sa katotohanan. Walang ibang kaluluwa sa aking tabi at nagmumuni-muni sa aking pag-iisa. Ako'y hubad - isang makasalanan. Taimtim at pikit na pikit kong nadarama ang katahimikan at kadalisayan ng paligid.Kinausap ko ang Diyos at umusal ng mahabang panalanging alam kong Siya at ako lamang ang nakakaintindi.


"Panginoon...


Humihingi ako ng pang-unawa na hindi kayang ibigay ng isang mortal na lalang sa lupa. Humihingi ako ng patnubay na hindi maaring ipagkaloob ng isang nagpapanggap."

Nagsusumigaw ang mga dasal ng pasasalamat na nagmumula sa nahihimlay kong damdamin.Pinigilan ko ang luhang maaring pumatak, hinigpitan ko ang limitasyon ng aking bait, inilagak ko ang mortal kong karunungan sa kanan ng Diyos Amang makapangyarihan at alam kong sa aking gunita ako'y isang bagong taong malaya sa temtasyon ng mga demonyo sapagkat ako ay mahina ngunit may malakas na Panginoon.

At ako'y muling magkakasala...
Ako'y muling lalapit at ako'y patatawarin.

Ako'y magsusuot ng maskara ngunit hindi maikubli ang aking sarili sa paningin Niya.

Uusal ako ng dasal at maniniwalang ang Panginoon ay mapagpatawad sa mga makasalanan. Hindi ako magtataka, hindi ako muling magtatanong.

Lilisan ako sa lugar na iyon ng walang pagkukunwari. Tatanggalin ko ang bahid, lilinisin ko ang dumi, ipagpapatuloy ko ang pagiging tao.Subalit baon ko ang alaala - ang apoy at bugso ng damdaming ako ay isang Kristyano.


"Hindi sa nakamtan ko na ang mga bagay na ito: 
hindi rin sa ako'y ganap na, ngunit sinisikap kong maisakatuparan ang layunin ni Kristo Hesus nang tawagin Niya ako." Filipos 3,12








***Alay ko sa mga dumalo ng SE 58 

SE 58 - Day 2

Day 2


"ANTAGAL ng BREAKFAST!"


Ang mga linyang yan ang nasa isip ko habang nagyoyosi. Kampante ako sa sariwang hangin habang tinitingnan ko ang paligid na iyon sa isang lugar sa DASMARIÑAS, Cavite.


"Beks! w8 'ko jan sa baba. Gcng na rin ako."


Text message 'yun ng workmate kong bakla. At dahil "workmate ako ng workmate", itago na lang natin siya sa pangalang "Beks." Wala pa ring text si GF kaya pakiramdam ko, a-attitude ako ngayong buong araw.


Naubos ang yosi ko. At andaming idle moments ng sinusulat ko ngayon.


Fast forward.


Pagpasok namin sa seminar hall, me numero ang bawat silya at daig pa ang elementary sa seating arrangement. HINDI KAMI TABI NI BEKS at hindi ako ready sa mga bagong kakilala! Dahil sanay ako sa "cheating arrangement," pinagpalit ko ang upuan ko at itinabi kay Beks.


"Beks! Anu ka ba? Um-aattitude ka na naman. Ibalik mo 'yang upuan mo at baka mapagalitan tayo!"


"Wala akong pakialam!"


Nilapitan ako ng isang organizer at pinabalik sa upuan. Walang bearing ang pagiging ma-attitude ko ng araw na 'yun sa kanya dahil nakunsensya rin akong hindi siya pagbigyan. Mukhang chicks pa naman.


Nagkaroon ako ng kagrupo na hindi ko rin pinapansin. Ang tawag sa grupo namen eh "JOSEPH" na hango sa mga tribo ng ISRAEL. Tulad ng mga tao sa pagpapakilala, iba-iba rin ang karakter ng mga tao sa grupo ko. Holy cow! Ka-grupo ko ang taong pagpapakilala pa lang, nagsabi na ng buong buhay nya at 'yung isang talentado na magaling kumanta.


Nag-sharing sila.  Sa sharing pa lang pinakilala ko na ang sarili kong ayaw ko silang makilala. Hindi ko talaga alam kung ano ang nangyari sa'ken pero alam ko sa sarili kong wala akong suot na maskara. Ayokong magpakabait kunwari ng tatlong araw para lang sa retreat tapos balik sa dati pagkatapos. 


LUNCH TIME.


Masarap ang soup at ulam. Sa haba ng pagkakaupo ko sa monoblock chair, ang pagkain ang isa sa mga bagay na talagang pinakahihintay kong i-announce. Kumukuha na ako ng kanin nang...


"Dasal muna tayo?" Sabi ng kagrupo kong sumulat kay Ate Charo ng MMK.


Hindi ako sumabay sa dasal pero huminto ako ng pagkuha. Sa isip-isip ko, "plastik ne'to."
Napatunayan kong 'di naman talaga nila gawaing magdasal dahil nung dinner at kinaumagahan, wala ng nagdasal bago kumain. At natuwa naman ako dahil hindi ko na sila kailangang hintayin.


Nakakaantok ang hapon. Air-conditoned pa ang room kaya naman talagang pwede kang managinip habang gising. Isama mo pa ang mga "sharer" at mahahabang "talks" na ang galing magpatullog. Maganda pa naman sana ang message. Nagmistulang sketch pad ko ang notebook na binigay samen nang matapos ang mahabang oras. Master piece ko ang Angry Bird na dinrawing ko sa envelope. Hindi na sapat ang isang direksyon ng pag-upo sa silya dahil kakalyuhin na ang tumbong ko. Nakatulog ata ako sa upuan ng 5mins nang biglang kakain na ulit.


"Aba! Ayos ah. Patabaing oso."


Pagkatapos kumain, umakyat ako sa kwarto upang pasingawin ang paa kong maasim. Nagtsinelas ako! Now I know -- pasingawin muna ang paa kung pwede. Maasim pa rin kaya't naghugas ako ng paa. Sa isip-isip ko, mapapasma ako lalo ne'to.


Ang akala ko, tapos na ang mga pakikinig ngunit mali ako! Inabot ulit kame ng hanggang alas 
diyes. At dahil 2-3 oras lang ang tulog ko, wala na akong energy at hindi na ako naeexcite kumain. Ang gusto ko na lang gawin ay mahiga at matulog.


Sa Wakas! Pwede ng matulog.


Pagkalabas ng seminar hall, bumungad samen ang mga kandila sa labas at ang mga chicks na me dalang puting rosas. Nag-agawan pa sila ng bigay sa'ken. Totoo!
Astig ng kantahan dahil violin ang instrumento ng banda habang tugtog ang "HARANA" ng Parokya ni Edgar. Nabuhayan ako ng dugo dahil may musika, pagkain at oras na para tumalon-talon.


Nakisabay ako sa tugtugan. Sumalo ako sa kantahan. Tumikim ako sa kainan. Pero wala pa rin akong kaibigan. Autistic mode pa rin. Yumosi lang ako tapos, umakyat na rin.


Wala akong baong damit pantulog kaya naghubad lang ako ng pants, itinira ang boxers at t-shirt sabay bulagta sa kama.  Nagtalukbong ng kumot, umusal ng dasal na nakasanayan ko na at ipinikit ko ang aking mga mata. Paggising ko bukas, umaga na.


Itutuloy...

SE 58

Day 1


Matagal na akong niyayaya ng "babe" ko sa retreat ng religious group kung saan kunwari raw aktibo siya. February niya pa ako niyaya pero dahil busy sa trabaho,  hindi ako maka-attend. Nagkaroon kame ng "LQ" noong pangalawang yaya niya kaya umabot ang 
paghihintay ng retreat ng tatlong buwan. Hanggang sa ayun, pwedeng-pwede na ako magretreat! naisip ko agad...


"Andameng CHICKS nito!" Biro lang.


Sa kotse pa lang excited na ako. Medyo badtrip lang dahil nagselos ang GF ko kay Cristine Reyes. NAKIPAGBREAK SIYA SA'KEN.Pero sabi ko sa sarili ko, wala dapat distraction! FOCUS kay LORD! Ayun oh. Napakaganda ng mood ko at naha-hyper ako kahit gutom.


Dasmarinas, Cavite.


Pumasok kame sa conference room. Me bandang tumutugtog, maingay, parang masaya naman.Pinaupo kame sa sa mga monoblock chairs na nakapaikot. Kumanta ang sponsoring class ng "Welcome to the Family" with matching hand gestures habang nakaharap sa mga 
attendees ng retreat. Pinagtatawanan namin ng workmate ko 'yung nasa tapat namen kasi di yata nakapagpractice.PERO SIYEMPRE, DISCREET LANG. Bulungan lang kame tapos HAHA.


After ng kanta nila, nagpakilala ang emcee at kelangang magpakialala rin ang bawat candidate for retreat. Pero kakaiba ito dahil kelangan mo raw sabihin ang mga sumusunod:


Pangalan:
Trabaho:
Kumpletuhin ang mga salitang: "I want to be remembered as..."


Oh diba? Slumbook.


Maraming bumida sa pagpapakilala. Merong hawig ni Bugoy na "mowdel" daw.(Sabi ng workmate ko Safeguard minomodel nya- kamay lang ang kita) Merong pagpapakilala pa lang, sinabi na agad 'yung buong buhay nya kung bakit siya nagreretreat. Merong naiyak na. 
Merong kumanta at nagpakita ng talento. Merong nag"knock" Knock" at bumenta ang joke. Merong pa-tweetums at tipongartistahin. Maraming beki at me mga tagong shivoli.Merong rich kid, me galing probinsya. Meron ding psychotic at mahilig sa anime at porn. Merong mga manang at malapit talaga sa Diyos.Merong nabansagang "Tiger Lily" dahil sa mala-tigre nyang shawl at gown. Merong Matitigas pero bandang huli, lumambot din. Merong Merong mahiyain daw at ang tanging kasiyahan eh mang-okray ng mga candidate. Ehem.


Ngayon alam nyo na kung bakit kelangan ko ng retreat? Kita pa lang unang araw na. 


Natapos ang retreat na wala akong nakilala kahit isa. Nawala ang lahat ng excitement ko dahil sa kadahilanang Diyos lang ang may alam. WTF! Late na ako pumasok ng assigned room ko dahil nagyosi pa kame ng workmate ko bukod sa worried ako sa maasim kong paa na baka maamoy ng mga kasama ko sa kwarto. Mahirap itago ang kaasiman ng paa ko lalo na at nagsusumigaw ito!


Alas sais ng umaga ang call time. Ala una ako nahiga. Time check: Alas-tres. Dahilan ba ito ng panlalait ko kanina o nasanay lang ako sa oras ng trabaho kong pang-gabi?Early bird si Imot dahil umiiwas ako sa mga kasamahan ko sa kwarto. Hindi ko alam kung dahil sa paa ko o dahil um-aatittude ako.


Wala pang ring ang bell, nauna na akong bumangon sa higaan. Puyat ako sa katitig sa puting kisame at pakikinig sa mga kanta ng RAKENROL music na nasa cp ko.




"NAKNANG!"


Ginulantang ako katotohanang wala nga pala akong shampoo pero mabait ang Diyos kayat nagningning sa mga mata ko ang shampoo ng roomate ko na nakapatong sa ibaba ng shower. EHEHE. Hindi ko kilala ang shampoo nya pero imported. Nahiya na nga akong gamitin ang conditioner kaya antigas ng buhok ko. (Naisip ko kapag imported lagi talagang me kasamang conditoner kasi matigas a buhok 'yung shampoong imported o sinadya para kasama sa bibilhin 'yung conditioner.)


Um-exit ako sa kwaro at nakita kong naghihintay na ang mga roomate kong halatang imbyerna dahil antagal ko sa banyo.


Umaga na, tinext ko si GF,walang reply. Pupuntahan ko sana ang workmate ko pero nagbago isip ko. Yosi muna, tingin sa langit, langhap ng sariwang hangin...


Itutuloy...

Mahirap maging NPA -No Permanent Address

Nabulabog ang momentum ko sa trabaho nang makatanggap ako ng text message mula sa syota ng tropa ko na tinutuluyan ko.


"kung ok lng wag ilabas pasok ang sapatos sa loob ng bhay tnx..."


Nagflashback saken ang pag-akyat-baba ko sa hagdan habang suot ko ang maingay kong sapatos. Napaisip ako kung madumi ba ang sapatos ko o naghahanap lang siya ng butas saken dahil ayaw nyang nasa bahay ako. OO, ganyan ako kasama mag-isip. Hindi kasi kame magkasundo simula nung nalaman nyang kasabwat ako ng tropa ko sa pagtatago ng lihim na me kabit si tropa.


Mahirap talaga makisama. Well, para saken, mahirap kasi sanay din akong mag-isa. Ang gusto ko, sa kwarto lang para magpahinga pagkatapos ng pakikipagbuno sa kagustuhang magtrabaho. Minsan nga naiisip ko:


"Ako ba talaga ang may problema o nagkakataon lang talaga?"


Minsan na rin akong umalis sa apartment ko sa Makati. Kasama ko dati 'yung mga tropa ko nung elementary. Ang kaso, nakasamaan ko ng loob 'yung kapatid ng tropa ko. Ang masaklap, dahil ito sa paglilinis ng bahay na talagang hindi ko kinahiligan. Aminado ako na pwede mo 'kong tawaging "Juan" kung gusto mo.


Hanggang sa nagkapatung-patong ang sita. Umalis ako ng apartment at eto na nga, andito na ko sa tropa ko. Ang problema naman, nadamay ako sa gulo.


Since kailangan kong magtipid, hindi pa ako makaalis. Sa halagang P900, meron na akong malaking kwarto, libreng wi-fi, kuryente at unlimited na rasyon ng tubig. Kasama na run ang gym equipment, libreng panunuod ng tv na may kasamang cable, pakikinig ng radyo, paggamit ng washing machine at syempre, pwedeng magdala ng chicks anytime!Pero hindi ako nagdadala maliban sa nag-iisang chicks sa buhay ko ngayon.


Sabihin nyo nga? Paano ko aalisan ang mga ito sa hirap ng buhay ngayon?


So ang nangyari, dedma muna ang napapanis kong laway dahil hindi kame nag-uusap ng syota ni tropa kahit na magkakasama kame sa iisang bahay. Tiisan ng pakikisama at pakapalan ng mukha dahil sa sabwatang nangyari.Patuloy lang ang pagtira sa bahay ng tropa, paggamit ng umlimited tubig, pagdadala ng chicks.Balang-araw baba rin ang cost of living sa Pinas at makakahanap din ako ng pwede sa budget.Tatanggalin na natin ang "NO" sa No Permanent Address...

IMOT - Isip, Musika, Oyot, Toma: Hindi ko GF si Cristine Reyes

IMOT - Isip, Musika, Oyot, Toma: Hindi ko GF si Cristine Reyes: May girlfriend ako si Roxanne Soria . Hindi ko GF si CRISTINE REYES . Halos mahimatay lang naman ako nung nakita ko siya. In short , w...

Hindi ko GF si Cristine Reyes

May girlfriend ako si Roxanne Soria.


Hindi ko GF si CRISTINE REYES.


Halos mahimatay lang naman ako nung nakita ko siya.In short, wala siyang epekto sa'ken.


Hindi ko GF si  CRISTINE REYES.


Wala akong time sa kanya. On the way nga ako sa taping nya, mahilig lang ako sa pagtatravel. Ayun lang 'yun, wag ka ngang malisyosa.


Hindi ko GF si  CRISTINE REYES.


Wala akong hilig sa chinita,maputi, seksi,pwede! WALA. Allergic ako run.Eew.


Hindi ko GF si  CRISTINE REYES.


Ayaw na ayaw ko sa taong magaling na umarte sa kamera, me talent pa sa pagkanta! Eh ganun si CRISTINE REYES, alam na!


Hindi ko GF si CRISTINE REYES.


Itetext ko siya mamayang hindi ko nga siya GF. Pero Actually, wala nga pala akong number nya.


Hindi ko GF si CRISTINE REYES.


Never ko siyang naisip, kaya tinititigan ko na lang ang picture nya. O bakit? Masama tumitig?
Mahilig ako sa labanan ng titigan. Walang basagan ng trip!


Hindi ko GF si  CRISTINE REYES.


Miss ko na si CRISTINE...Cristine Fermin, 'yung kapit-bahay namin.


Hindi ko GF si  CRISTINE REYES.


Mabango siya talaga.Mas sanay ako sa amoy ko, sori.


Hindi ko GF si  CRISTINE REYES.


Admitted bad girl siya, admitted naman din ako. Basta admitted kameng dalawa. 


Hindi ko GF si  CRISTINE REYES.


Totoong tao siya, hayuf ako.Hindi ako umaasa ha! Tsaka, ayoko sa showbizlandia. Masaya na ako sa blogosphera!


Hindi ko GF si  CRISTINE REYES.


At hindi ako BF ni ARA CRISTINE PASCUAL KLENK. Hindi ko siya kilala, Obvious naman diba?


Hindi ko GF si CRISTINE REYES.

Pantasya ko siya...


Oh Ayan, umamin na.


'Wag kang magagalit Roxanne Soria, ha? Mahal kita.




***Inspired by the song "GF ko si Cristine Reyes." Eto 'yun. Gawa ni Dave Aguila